Hörkutól

Í garðinum mínum
vex eitt barrtré
​
rætur þess teygja sig
langt undir yfirborðið
​
tréð er nú drungalegt ásýndum
það er nótt
og barrið virðist illa borið
dökkt og dimmgrænt
hjúpað myrkrinu
​
ég snart það fingrum
og stakk mig
hörkklaðist undan
hræddur og reiður
​
undan yfirborðinu
barst hlátursbylgja
svo jörðin nötraði
og mér varð ómótt
​
skelfilegar eru rætur þínar
tré mitt
því við erum
eitt.

 

Vegferð í myrkri. 1983.